770.

قبل از ازدواج، موسسات بهداشت یک سری آزمایش‎‌های خون از هر دو طرف می‌گیرند تا اگر مشکلات حادی داشته باشند، آنها را راهنمایی کنند. اغلب هم برای‌شان MCV و یا MCH مهم هستند. یک جورهایی اندازه و حجم گلبول‌های قرمز را نشان می‌دهند و اگر از عددهای استاندارد کمتر باشند، احتمال مبتلا بودن به تالاسمی زیاد است. هم من و هم آقای الف، یکی از این دو تا را کم داشتیم و سر همین دو سه تا تفاوت عددی، تقریبا دو ماهی علاف شدیم. حالا اگر این وسط یکی بیاید قسم پیغمبر بخورد و جان مش عباس را به آزمایشش پیوست کند که من بچه نمی‌خواهم، باز هم توفیری ندارد آن عددهای کوفتی باید با آن یکی عددهای کوفتی که در لیست خودشان است، یکی باشد. خلاصه یک جورهایی ما این مرحله را رد کردیم. من آنقدر عدس و جعفری و ویتامین سی و فولیک اسید با هم خورده بودم که از رگ‌هایم میله آهنی رد می‌شد و روز واقعه از ما با یکی دو عدد تفاوت، باز هم تعهدنامه گرفتند و خلاص. واقعیت این است که " بچه‌دار شدن" مکافاتش از خیلی قبل شروع می‌شود. نه از لحظه باردار شدن و نه از لحظه تولد. از خود ِ لحظه‌ی متولد شدن شما به عنوان پدر یا مادر. من هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم نحوه و نوع غذا خوردن و تغذیه‌ام آنقدر به بچه‌دار شدن یا نشدنم ربط داشته باشد. اساسا همه چیز این دنیا به همه چیز ربط دارد انگار و نمی‌شود دیگر گفت که گودرز را به شقایق مربوط نکن. فی‌الواقع مربوطند. من اصلا دلم نمی‌خواست در مورد بچه‌دار شدن حرف بزنم ولی انگار کلمات خودشان اصرار دارند که موضوع همین باشد. الان هم فکر نمی‌کنم تا زمانی که در ایران زندگی کنم هیچ‌وقت بخواهم که بچه‌دار بشوم. یعنی نه من و نه آقای الف فکر نمی‌کنیم ثبات و امنیت این کشور آنقدر مناسب باشد که بشود در آن گیاه دوباره‌ای کاشت. همین که خودمان از ریشه قطع نشویم کافیست. ولی با همه این اوصاف، ما آزمایش ژنتیک هم دادیم و اصلا شبیه همین نیم‌جمله‌ای که نوشتم نبود. - آزمایش ژنتیک دادیک چون روی جلد کاندوم نوشته شده که تا 90 درصد جوابگو است و ما در همه چیز این دنیا، بی اندازه خوش‌شانسیم-  قصه، قصه‌ی گودرز و شقایق بود. هزار راه رفتیم تا آن سرنگ کوفتی‌شان را زیر پوست‌مان بیندازند و خونمان را در شیشه کنند و برای همان یک شیشه، یک میلیون و خورده‌ای پرداختیم. هنوز جوابش معلوم نیست ولی راستش آنقدرها هم برایم اهمیتی ندارد. من هنوز برای جان دادن به هر چیزی، زیادی خام هستم.