781.

پذیرش تفاوت آدم‌ها، یک روزه اتفاق نمی‌افتد. یک مسیر ِ چندین ساله لازم دارد، چون آدم‌ها به اندازه‌ی هر روز زندگی، با هم تفاوت دارند. پریشب سریال می‌دیدم. مرد داستان، به زن گفت که برای این لیست دوستت دارم و همه را تک به تک خواند. من، توی خودم مرور کردم که برای چه آقای الف را دوست دارم؟ و همه‌شان بدون اینکه فکر زیادی بکنم، عین آبشار از ذهنم به پایین ریخت.

همین انتظار را از او داشتم، غافل از اینکه او، جواب هیچ سوالی را در آستینش قایم نمی‌کند و باید خوب فکر کند. ناراحت بودم، فکر می‌کردم دوست داشتن آدم‌ها و لیست درست کردن، فکر نیاز ندارد.

امروز، توی اتوبوس نشسته بودم و به کادوی ولنتاین و لباسی که قرار است امشب بپوشم فکر می‌کردم که برایم ایمیل فرستاد. یک ایمیل بلند از همه چیزهایی که در من هست و او دوست دارد. نوشته بود مثل من نمی‌تواند در انتخاب کلمات خلاق و سریع باشد، ولی بود.

اشک‌هایم از زیر عینک آفتابی را پاک می‌کردم و به این فکر می‌کردم که چرا یک روز و نیم از زندگی‌م را بی دلیل سوزاندم؟!

بن بست یک دروغگوی صووورتی!...